Chciałbym podzielić się z Wami historią swojej drużyny wędrowników. Wszystko zaczęło się, gdy prowadziłem 8 Szczecińską Drużynę Harcerzy „Płomień”. W pewnym momencie harcerze zaczęli wyrastać, przekraczać 15. rok życia, czyli… Czytaj dalej »Wędrownictwo jak naoliwiona maszyna
Artykuł o tym, jak działać z zastępem starszym napisał wcześniej hm. Dyzma Zawadzki. Zastęp starszy, jaki jest, każdy widzi: kilka starszych babek, które z różnych przyczyn nie zostały zastępowymi, czasami… Czytaj dalej »Dlaczego zastępy starsze (zazwyczaj) nie działają?
Wieeeem… już dawno miałem… Tylko ja nie wiem, od czego powinienem zacząć układać próbę na HR! To, co oczywiste, najczęściej wcale nie jest oczywiste. Bracia z Małopolskiej Kapituły HR wychodząc… Czytaj dalej »Jutro HR – kurs na youtube
Wiele razy na swojej drodze instruktorskiej słyszałam, że nie każda z harcerek będzie instruktorką, nie każda się do tego nadaje, nie każda będzie chciała. I oczywiste jest to, że w… Czytaj dalej »A co jeżeli służba instruktorska nie jest dla mnie?
czy drużyna wędrowniczek została stworzona po to, aby trwać wiecznie? Jaki jest cel wychowania wędrowniczek w drużynie? kiedy udaje się go osiągnąć? Odpowiedzi szukajcie w artykule pwd. Karoliny Potrzebskiej wędr.
Powszechnie dostrzegalnym zjawiskiem jest odchodzenie z Organizacji harcerzy w wieku około 15-16 lat. Przyczyny tego zjawiska jest wiele, niewątpliwie grają tu rolę czynniki osobiste oraz otoczenie i zmieniające się mody.… Czytaj dalej »Co jest nie tak z wędrownictwem
Od Redakcji: Mamy wiele marzeń harcerskich, a jednym z nich jest przeprowadzenie jak najwięcej chłopców od zucha do Harcerza Rzeczypospolitej. A że dobra lektura jest dla umysłu tym, czym dobry… Czytaj dalej »Lektury dla Harcerza Rzeczypospolitej #1 poleca Grochów
Był rok 2015, kiedy wziąłem udział w kursie podharcmistrzowskim HD. I tak się wszystko zaczęło. Na kursie poznałam Rafała Poliszkiewicza, przyszłego drużynowego 44 WDW-ów. To za jego sprawą wyruszyłem na jedną… Czytaj dalej »Rumuńska pętla
Poniższe wpisy pochodzą z facebookowego bloga prowadzonego w tamtym czasie przez autora „Kajakiem przez Polskę – Summer Vistula Expedition 2018” (aby zachować ich oryginalną formę, nie ingerowaliśmy zbytnio w styl… Czytaj dalej »Summer Vistula Expedition 2018
Lubię zimowe spacery. Dają mi okazję do doświadczenia jednego z najlepszych, najbardziej sielskich uczuć. Tego, gdy czujesz i słyszysz skrzypiący pod butami śnieg. To jeden z dwóch moich ulubionych dźwięków,… Czytaj dalej »Czarnohora – góry puste i pełne życia
Jakiś czas temu podzieliłem się z czytelnikami „Azymutu” swoimi przemyśleniami na temat tego, jak NIE pracować z wędrownikami. Dzisiaj chcę uzupełnić tamten tekst o pozytywny przekaz. Odpowiedzieć na pytanie: co… Czytaj dalej »Co robić z wędrownikami?
Wędrownicy są wśród nas (jeśli nie wierzycie, polecam artykuł Dyzmy). Na ten fakt instruktorzy ZHR reagują – pisząc z lekkim przymrużeniem oka – na dwa sposoby: 1. Nie mam pojęcia,… Czytaj dalej »Jak nie pracują wędrownicy?
“Zuch je bo musi, harcerz bo chce, a wędrownik celebruje każdy posiłek.” ~ jeden z kursantów Ferajna 2013 Co w takim razie powiedzieć o instruktorze? Nie wiem, acz ja z… Czytaj dalej »Zdobądź koronę kulinarną!
Przez kilka lat organizowałem w Zalesiu Górnym DKF – Dyskusyjny Klub Filmowy. Raz na miesiąc albo nawet raz na dwa tygodnie spotykaliśmy się (wędrownicy i wędrowniczki, a czasem też „niezrzeszona”… Czytaj dalej »Dyskusyjny Klub Filmowy
Sport, a szerzej rekreacyjna aktywność fizyczna, to stosunkowo świeży pomysł. W czasach, gdy przeciętny człowiek musiał ciężko pracować, a opasły brzuch był poniekąd oznaką społecznego statusu, mało kto zaprzątał sobie… Czytaj dalej »Trzy gawędy o Duchu Gór
Żywiołem wędrownika jest wędrówka. Od tego mógłbym zacząć jednozdaniowy podręcznik dla drużynowych wędrowników. Ponieważ jednak wiemy w redakcji doskonale, że czytelnicy Azymutu i instruktorzy ZHR zawsze dążą do mistrzostwa, spróbujemy… Czytaj dalej »Różne smaki wędrownictwa: o tym, co warto zjeść, gdy ma się iść
Jakub Kuciak napisał jakiś czas temu kilka mądrych słów o służbie. Zdecydowałem się je uzupełnić o własne doświadczenia dotyczące służby indywidualnej, a wynika z nich, że największym problemem przy włączeniu… Czytaj dalej »Służba, ale gdzie…?
O Przyrzeczeniu, obrzędach i ogólnie pojmowanym ceremoniale powiedziano i napisano wiele. Jednak wydaje mi się, że większość z tych refleksji skupia się bardziej na treściach, wartościach, wzorcach osobowych i tradycjach,… Czytaj dalej »Ceremoniał jako narzędzie
Jest przełom marca i kwietnia, do początku wakacji zostało mniej, niż trzy miesiące. Mogło się zdarzyć, że ktoś z czytelników wraz ze swoją drużyną pozostał bez obozu. W ostatnim artykule… Czytaj dalej »Obóz wędrowny – dlaczego warto spróbować, oraz dlaczego może to być obóz ostatniej szansy
Prowadząc drużynę wędrowników, przygotowałem obóz oparty w dużej mierze o autostopową przygodę. Gdybym miał moc cofania się w czasie, obóz ten wyglądałby zupełnie inaczej. Już po jego zakończeniu czułem pewien… Czytaj dalej »(Nie)jedziemy autostopem!
Takie miałem szczęście w swojej instruktorskiej karierze, że prowadziłem drużynę wędrowniczą. Musiałem uczyć się metodyki wędrowniczej na własnych błędach – których popełniłem mnóstwo, działając nieco po omacku. Ktoś kiedyś opowiadał… Czytaj dalej »Syndrom Kilimandżaro
Praca z wędrownikami ma to do siebie, że nie jest łatwa. I bardzo dobrze zresztą, nie chcemy żeby była łatwa! Dla instruktora oznacza to jednak konieczność częstego mierzenia się z… Czytaj dalej »Historia Was osądzi, czyli o pracy z patronem – część pierwsza
Część druga i ostatnia artykułu phm. Macieja „Konusa” Kamińskiego o krajoznawstwie na obozach harcerskich i wędrowniczych, którego pierwszą część znaleźć możecie tutaj. IV – „… ją…” W szaroszeregowym symbolicznym przedstawieniu… Czytaj dalej »Obóz a krajoznawstwo – cz. II
„Hic sunt leones” – tu przebywają lwy. Tak starodawni kartografowie na mapach oznaczali tereny niezbadane, a gdy białe plamy były zbyt duże, ozdabiali je dodatkowo fantazyjnymi rycinami. Czytaj dalej »Obóz a krajoznawstwo – cz. I
W latach 2007 – 2012 drużynowy drużyny wędrowników z Zalesia Górnego. Potem również referent wędrowników Mazowieckiej Chorągwi Harcerzy. W 2013 współorganizował obóz z ukraińskim PŁASTem. Na różnego rodzaju obozach wędrownych spędził ponad rok. Krajoznawca z zamiłowania.
Słowo “biwak” znacznie bardziej kojarzy się z harcerzami, niż z wędrownikami. Nie oznacza to jednak, że nie ma czegoś takiego, jak biwak wędrowniczy. Dziś chcę się przyjrzeć propozycji biwaku wędrowniczego,… Czytaj dalej »Noc Styczniowa, czyli o biwaku wędrowników
Ogólne uwagi teologiczne Czym powinniśmy się kierować w przypadku konstrukcji ołtarza na Mszy polowej? Na początku należy uświadomić sobie, że forma polowa Mszy Świętej nie jest formą zwykłą, ale sposobem… Czytaj dalej »Krótki tekst o obozowych ołtarzach polowych
Trudno o bardziej anglosaskiego pisarza niż J.R.R. Tolkien. Z jego twórczości bije wręcz pochwała idylli angielskiej wsi. Wertując pierwsze stronice Władcy Pierścieni możemy niemalże zobaczyć soczystą, świeżo skoszoną trawę –… Czytaj dalej »Wielki Nieobecny
Jeśli chodzi o coroczne wspomnienie Powstania Warszawskiego, mam to szczęście, że jestem z Warszawy, część mojej rodziny przetrwała Powstanie w Warszawie, a do tego należałem (sercem należę nadal) do środowiska… Czytaj dalej »O Powstaniu w pracy drużyny
Poznałem tę grę dzięki wędrownikom z Zalesia pod Warszawą – gdy spotkaliśmy się w Tatrach, w toprówce w Dolinie Pięciu Stawów. Moi wędrownicy byli zachwyceni i od tej pory „Kontakt”… Czytaj dalej »Gra na wędrówkę: Kontakt
Dziś kończymy nasz szczeciński tryptyk ostatnią jednostką ze Szczepu ZHR „Watra” im. Szarych Szeregów. Drużynę wędrowników działającą w tym szczepie przedstawia nam harcmistrz Mateusz Wojciechowski: Dlaczego taka nazwa? Otóż najpierw… Czytaj dalej »8 Szczecińska Drużyna Wędrowników „Ogień”
Zbliżają się wakacje, a więc czas wędrowniczych wypraw. Czas, gdy instruktorzy będą zmuszeni spędzić kilkanaście dni z wędrownikami, gdy podczas marszu, wspinaczki, żeglugi i innych aktywności, rozmawiać będą o niemal wszystkim: jedzeniu, szkole i studiach, kobietach. Podobnie jak przy świątecznym stole, jeden temat pojawi się na pewno: polityka…
Czytaj dalej »Co tam panie w polityce?
W ZHR w latach 2003-2018, przeszedł ścieżkę od młodzika do harcmistrza. Drużynowy 16 WDH „Grunwald” (2009-2012) i patrolu wędrowników „Włóczykije” (2012-2017), robił też parę mniej istotnych rzeczy. Historyk z zamiłowania, adwokat z przypadku, żonę poznał na mazowieckiej „Agricoli”. Stara się przysłużyć harcerstwu spoza organizacji, na tyle, na ile może.
…czyli tak zwani „wędrownicy z Zalesia”, którzy są pierwszą drużyną wędrowników, którą mamy zaszczyt przedstawić w ramach naszej serii o drużynach ZHRu. Pisze dla Was pwd. Mateusz Grzyb, a zaraz… Czytaj dalej »2 Mazowiecka Drużyna Wędrowników
Gdzie są dzisiaj wędrownicy? Zwykło się mówić, że w Organizacji Harcerzy ZHR ich nie mamy, że ruch wędrowniczy nie istnieje. Zdecydowana większość drużyn jest niezbyt liczna, a każdy z kandydatów na różnorakie stanowiska mówi o konieczności położenia nacisku na wędrownictwo.
Czytaj dalej »Kto zacz wędrownicy?
W ZHR w latach 2003-2018, przeszedł ścieżkę od młodzika do harcmistrza. Drużynowy 16 WDH „Grunwald” (2009-2012) i patrolu wędrowników „Włóczykije” (2012-2017), robił też parę mniej istotnych rzeczy. Historyk z zamiłowania, adwokat z przypadku, żonę poznał na mazowieckiej „Agricoli”. Stara się przysłużyć harcerstwu spoza organizacji, na tyle, na ile może.
Kolejny przedruk – artykułu hm. Dyzmy Zawadzkiego, który ukazał się w reaktywowanym przez phm. Pawła Hurasa Harcerskim Mazowszu (nr 1 z 13 czerwca 2016 roku). Autor przypomina, że trzecie zdanie… Czytaj dalej »Zastęp starszy: klątwa czy szansa?
Gra dla wędrowników (czytaj: chłopców w wieku wędrowniczym) może być trudniejsza do zaplanowania, bo są bardziej wymagający, ale zarazem prostsza – bo dla wędrowników to nie zwycięstwo jest najważniejsze, a samo przeżycie i związane z tym doświadczenia. Czytaj dalej »Gra jako przyczynek do wędrowniczej dyskusji
W ZHR w latach 2003-2018, przeszedł ścieżkę od młodzika do harcmistrza. Drużynowy 16 WDH „Grunwald” (2009-2012) i patrolu wędrowników „Włóczykije” (2012-2017), robił też parę mniej istotnych rzeczy. Historyk z zamiłowania, adwokat z przypadku, żonę poznał na mazowieckiej „Agricoli”. Stara się przysłużyć harcerstwu spoza organizacji, na tyle, na ile może.
Wyruszasz z wędrownikami na wyprawę? Uciekacie z ZZ-tem z miasta? To idealny moment na zrobienie na kuchni polowej czegoś ambitniejszego. Poprosiliśmy jednego z naszych azymutowych królów patelni i cesarzy ogniska, pwd. Karola Kaszyńskiego, o wybór trzech posiłków na tę okazję. Sprawdźcie te 3 przepisy na idealny obiad na biwak!
Czytaj dalej »3 przepisy na idealny obiad na biwak #1
Instruktor Warszawskiej Szesnastki, przez kilka lat prowadził 16 WDH “Fides” w podwarszawskim Kazuniu, Obozował i wędrował jako komendant. Obecnie kwatermistrz. Na wszelkiego rodzaju wyjazdach lubi zajmować się intendenturą – nie znosi jak ktoś jest głodny, a jeszcze bardziej jak ktoś odmawia jedzenia. Lubi wędrować i gotować.
W planie pracy biwak lub weekendowa wyprawa, a Tobie świat się wali na głowę? Niezdane kolokwium, imieniny narzeczonej, rano do pracy, wieczorem do nauki… Znam to, bardzo dobrze. Wówczas pojawiają… Czytaj dalej »Skąd Litwini wracają?
